De wereld wordt geaccellereert naar nieuwe snelheden die onmogelijk bij te houden zijn voor de huidige mens.
Fout! Dat kan wel!
Waarom denk je dat er zoveel mensen opduiken die ADHD hebben! ADHD is geen stoornis maar de nieuwe mens! De mens die om kan gaan met een supersnelle wereld. Die informatie kan verwerken als een trein. Die meerdere dingen tegelijk kan.
Die je dus niet moet drogeren. Drogeren zou hetzelfde zijn als de ontwikkeling van de hele wereld tegenhouden. En tegenhouden ben ik klaar mee!
Alle zogenaamde stoornissen zijn slechts stappen naar een nieuwe evolutie in de mensheid. Deze mensen zijn hier gekomen om ons verder te helpen.
Er zit een enorme hoeveelheid energie in deze mensen die je moet benutten! Drogeren zou verspilling zijn! Oh, mijn god! Wat een zonde van de energie!
Ik ben erg optimistisch maar ik vind het irritant als ik berichten in de krant lees over dat er schrikbarend veel mensen zijn die worden gediagnosticeerd met allemaal zogenaamde 'stoornissen'.
Nee, deze mensen kunnen inderdaad niet stilzitten en luisteren. Maar ze zijn ook niet gekomen om stil te zitten en te luisteren! Haha! Ze zijn hier gekomen om actie te ondernemen en ons naar hén te laten luisteren! Deze mensen staan aan de top van de evolutie, die zich voorover wilt spoelen in een vloedgolf van levensexpressie.
Dus: laat los! Geef mensen vrijheid, en laten we het huidige lineaire onderwijsstelsel vernietigen, dat de ontwikkeling van deze individuen tegenhoudt.
Hier medicijnen voor opwerpen zou hetzelfde zijn als de levensenergie van de gehele mensheid vergiftigen.
Alles gebeurt voor een reden. Men moet de positieve kanten van deze ontwikkeling inzien, en beseffen dat deze mensen ons nieuwe mogelijkheden kunnen bieden die wij voorheen nooit voor ogen hadden kunnen zien. Want deze mensen zullen ons naar een hoger niveau van bewustzijn brengen. Vertrouw me maar.
By the way: you should google: adhd gift
Turns your head around and makes you smile.
Sunday, June 28, 2015
Saturday, June 27, 2015
De Aarde is een bom!
De Aarde is een bom. Ja, een bom! Wij mensen zijn de scherven van die bom. En als ze ontploft dan rijden wij op die schokgolf het Universum uit, en verspreiden we alles wat we ooit hadden willen verspreiden. De sterrenschepen die we gaan bouwen zijn onze surfplanken.
In de science fiction zit dit diepe verlangen, een verlangen dat bijna niet te verwoorden is. Ik heb maar een puntje van de ijsberg aangeraakt. Want er is nog veel meer!
In de science fiction zit dit diepe verlangen, een verlangen dat bijna niet te verwoorden is. Ik heb maar een puntje van de ijsberg aangeraakt. Want er is nog veel meer!
Tuesday, June 23, 2015
De essentie van ruimtevaart en science-fiction
Ik ga je wat vertellen over de essentie van de Science fiction en ruimtevaart. En wat ze gemeen hebben. Maar eerst beginnen we bij het begin.
Wij kruipen hier rond op onze collectieve kont, klagend over al het gekanker op deze aardrond. Open je ogen en kijk naar boven. Zodat je kunt zien wat voor wereld wij boven kunnen betoveren.
Het gekibbel op Aarde is binnenkort voorbij, boven ons hangt een nieuwe wereld te wachten. Wij zullen de gevaarlijke vacuumzeeen van het zonnestelsel doorkruizen en een nieuwe wereld vinden, ons lostrekken uit de beperking die de Aarde heet. Het moment van die toekomst is NU aangebroken! We gaan nieuwe mogelijkheden ontpluizen uit het grootste doek wat voor ons is weggelegd.
De ruimte is een koude plek, maar wij gaan hem warm en gezellig maken. We zullen levende grond meebrengen van de Aarde en uitspreiden over de dode werelden van ons zonnestelsel, een transformatie triggeren die dood gesteente in levende materie verandert. Wij gaan dat doen.
De menselijke aanwezigheid in het universum zal zich uitspreiden in een grote groene bol van blijdschap. Het grootste project van de menselijke geschiedenis is maar net begonnen. We hebben met onze tenen de maan aangeraakt, en daar was ze heel blij mee. Binnenkort zullen we de moed hebben verzameld om de reuzesprong te maken. De plons in het diepe. We zullen ons vastgrijpen aan een grote rode rots en vervolgens verder springen, hop, hop, hop, we gaan van ster naar ster en het Universum zal oplichten als een kerstversiering door de menselijke aanwezigheid. KaBAAM!! Wij zijn hier!
Als je dit leest en je vind het stom, dan geloof je niet in de toekomst die voor ons is weggelegd. Je gelooft niet in het potentieel van de mensheid. Je gelooft niet dat wij dit kunnen waarmaken. Mischien besef je pas wat ik bedoel als je het gebrul aanhoort van een raket, de doodschreeuw hoort van een soort die eropuit is om zich los te rukken van de Aarde in een wanhopige poging om te overleven?
Het maakt niet uit, want wij zullen uiteindelijk de weg vrijbanen en u zult volgen. Wij zullen glimlachen en u zult dat ook. Want het Universum is een speeltuin en wij gaan spelen.
De mensen die over ruimtevaart dromen verlangen naar een groot collectief transcendent project van menselijke genialiteit die de hele wereld kan verbinden op een hoger bewustzijnsniveau en een tegenwicht kan bieden voor de uit de hand lopende individualisering. Het besef doen ontsteken voor een onbegrensd optimisme in de toekomst. Ons laten zien dat het Universum niet uit nederigheid bestaat, maar uit rijkdom, dat iedereen alles kan hebben wat hij wilt hebben. Dat er genoeg is voor iedereen.
Dit 'verlangen' zit diepgeworteld in de science-fiction. Het ging nooit om de techniek, de raketten, de technologie, de snufjes, maar om de menselijke geest. Een bewijs vinden dat we meer kunnen zijn dan we denken. Want er is namelijk een grotere realiteit die ons omringt en die wij tot dusver hebben genegeerd.
Ruimtevaart is een spirituele reis in de meeste brede zin van het woord. Men belooft een revitalisering van de mensheid en een wedergeboorte van hoop diepgaander dan de grote opening van de geest aan het begin van de moderne tijd. Wij staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk, een moment zoals de vroege ochtend van de Renaissance, toen de schepen uit verre oorden terugkwamen met het nieuws van een nieuwe wereld, en mensen met een avontuurlijk geest hun eigen lot opzochten en daarbij de hele soort vooruitbrachten op nieuwe niveaus. Ruimtevaart bevat de essentie van die geest, die rusteloosheid die nu zit ingeklemd op Aarde en zo graag verlangd om tussen de sterren te kunnen spelen. Onze aspiraties zijn echt als een bom. Alles wat er ooit nog gaat gebeuren gaat gebeuren in de ruimte.
Ik weet dat veel van jullie bitterheid vertonen tegenover ruimtevaart. Maar het symbolische boven de wereld uit stijgen, het ontsnappen van de wereld in het ruimteschip (dat zo vaak voorkomt in science fction) is nodig geweest om de distantie te creeeren waardoor men de Aarde geheel van een andere perspectief kan bekijken. Of in andere woorden: in een grotere cirkel te komen die alle kleinere dingen omringd. Sociale onrust, politieke problemen, machtsconflicten, genderverschillen, al die dingen worden klein, onbelangrijk. Men ziet de mensheid niet meer als gescheiden individuen, maar als totaliteit van die individuen. Die het soms opnamen tegen aliens, zodat men het hoogste in ons, het collectief, kon uittesten tegen een gezamenlijke vijand.
Door de verhalen die ik heb gelezen zag ik niet de Aarde met haar problemen, maar de mogelijkheden die haar omringen. Ik voel geen angst meer voor de toekomst, maar een onbegrensd optimisme. Ik voel me een kind.
Science fiction is in essentie een spirituele verkenning van de geest. De grotere context verkennen van waar het om draait. Een openbaring van de menselijke potentialiteit. De hogere orde opzoeken. Ons lostrekken uit onze zelfopgeworpen barriers. Het overkomen van stagnatie.
Science fiction
ruimtevaart,
ze hebben allemaal een ding gemeen. Ze hebben het hoogste voor ons in petto.
Als laatste wilde ik nog iets zeggen over Jezus Christus. Hij heeft mij ingefluisterd, hij zei: jij moet ervoor zorgen dat de mensen niet gaan lopen sikkeneurien over alle ellende op Aarde, maar blij maken van de mogelijkheden die je voor ze opent. 😉😄
Wij kruipen hier rond op onze collectieve kont, klagend over al het gekanker op deze aardrond. Open je ogen en kijk naar boven. Zodat je kunt zien wat voor wereld wij boven kunnen betoveren.
Het gekibbel op Aarde is binnenkort voorbij, boven ons hangt een nieuwe wereld te wachten. Wij zullen de gevaarlijke vacuumzeeen van het zonnestelsel doorkruizen en een nieuwe wereld vinden, ons lostrekken uit de beperking die de Aarde heet. Het moment van die toekomst is NU aangebroken! We gaan nieuwe mogelijkheden ontpluizen uit het grootste doek wat voor ons is weggelegd.
De ruimte is een koude plek, maar wij gaan hem warm en gezellig maken. We zullen levende grond meebrengen van de Aarde en uitspreiden over de dode werelden van ons zonnestelsel, een transformatie triggeren die dood gesteente in levende materie verandert. Wij gaan dat doen.
De menselijke aanwezigheid in het universum zal zich uitspreiden in een grote groene bol van blijdschap. Het grootste project van de menselijke geschiedenis is maar net begonnen. We hebben met onze tenen de maan aangeraakt, en daar was ze heel blij mee. Binnenkort zullen we de moed hebben verzameld om de reuzesprong te maken. De plons in het diepe. We zullen ons vastgrijpen aan een grote rode rots en vervolgens verder springen, hop, hop, hop, we gaan van ster naar ster en het Universum zal oplichten als een kerstversiering door de menselijke aanwezigheid. KaBAAM!! Wij zijn hier!
Als je dit leest en je vind het stom, dan geloof je niet in de toekomst die voor ons is weggelegd. Je gelooft niet in het potentieel van de mensheid. Je gelooft niet dat wij dit kunnen waarmaken. Mischien besef je pas wat ik bedoel als je het gebrul aanhoort van een raket, de doodschreeuw hoort van een soort die eropuit is om zich los te rukken van de Aarde in een wanhopige poging om te overleven?
Het maakt niet uit, want wij zullen uiteindelijk de weg vrijbanen en u zult volgen. Wij zullen glimlachen en u zult dat ook. Want het Universum is een speeltuin en wij gaan spelen.
De mensen die over ruimtevaart dromen verlangen naar een groot collectief transcendent project van menselijke genialiteit die de hele wereld kan verbinden op een hoger bewustzijnsniveau en een tegenwicht kan bieden voor de uit de hand lopende individualisering. Het besef doen ontsteken voor een onbegrensd optimisme in de toekomst. Ons laten zien dat het Universum niet uit nederigheid bestaat, maar uit rijkdom, dat iedereen alles kan hebben wat hij wilt hebben. Dat er genoeg is voor iedereen.
Dit 'verlangen' zit diepgeworteld in de science-fiction. Het ging nooit om de techniek, de raketten, de technologie, de snufjes, maar om de menselijke geest. Een bewijs vinden dat we meer kunnen zijn dan we denken. Want er is namelijk een grotere realiteit die ons omringt en die wij tot dusver hebben genegeerd.
Ruimtevaart is een spirituele reis in de meeste brede zin van het woord. Men belooft een revitalisering van de mensheid en een wedergeboorte van hoop diepgaander dan de grote opening van de geest aan het begin van de moderne tijd. Wij staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk, een moment zoals de vroege ochtend van de Renaissance, toen de schepen uit verre oorden terugkwamen met het nieuws van een nieuwe wereld, en mensen met een avontuurlijk geest hun eigen lot opzochten en daarbij de hele soort vooruitbrachten op nieuwe niveaus. Ruimtevaart bevat de essentie van die geest, die rusteloosheid die nu zit ingeklemd op Aarde en zo graag verlangd om tussen de sterren te kunnen spelen. Onze aspiraties zijn echt als een bom. Alles wat er ooit nog gaat gebeuren gaat gebeuren in de ruimte.
Ik weet dat veel van jullie bitterheid vertonen tegenover ruimtevaart. Maar het symbolische boven de wereld uit stijgen, het ontsnappen van de wereld in het ruimteschip (dat zo vaak voorkomt in science fction) is nodig geweest om de distantie te creeeren waardoor men de Aarde geheel van een andere perspectief kan bekijken. Of in andere woorden: in een grotere cirkel te komen die alle kleinere dingen omringd. Sociale onrust, politieke problemen, machtsconflicten, genderverschillen, al die dingen worden klein, onbelangrijk. Men ziet de mensheid niet meer als gescheiden individuen, maar als totaliteit van die individuen. Die het soms opnamen tegen aliens, zodat men het hoogste in ons, het collectief, kon uittesten tegen een gezamenlijke vijand.
Door de verhalen die ik heb gelezen zag ik niet de Aarde met haar problemen, maar de mogelijkheden die haar omringen. Ik voel geen angst meer voor de toekomst, maar een onbegrensd optimisme. Ik voel me een kind.
Science fiction is in essentie een spirituele verkenning van de geest. De grotere context verkennen van waar het om draait. Een openbaring van de menselijke potentialiteit. De hogere orde opzoeken. Ons lostrekken uit onze zelfopgeworpen barriers. Het overkomen van stagnatie.
Science fiction
ruimtevaart,
ze hebben allemaal een ding gemeen. Ze hebben het hoogste voor ons in petto.
Als laatste wilde ik nog iets zeggen over Jezus Christus. Hij heeft mij ingefluisterd, hij zei: jij moet ervoor zorgen dat de mensen niet gaan lopen sikkeneurien over alle ellende op Aarde, maar blij maken van de mogelijkheden die je voor ze opent. 😉😄
De oneindige reis
Ik heb het vaak over 'de oneindige reis'. Misschien is het niet helemaal duidelijk wat ik daarmee bedoel, daarom zal ik een voorbeeld geven wat dit inhoudt.
De mensheid is als een draaikolk die zich naar buiten toe werpt. Eerst de planeten, de kometengordel, en dan de sterren, totdat we de draaikolk van het sterrenstelsel zelf zijn geworden. En de reis zal daar niet ophouden, want er zijn miljarden sterrenstelsels. Verder en verder zal het gaan tot in de oneindigheid. En al die tijd zal de horizon uit het zicht verdwijnen, waardoor het verlangen altijd zal blijven, maar dat maakt niet uit, want wij genieten van elk moment en blijven altijd dromen.
En dat is de oneindige reis waar ik het over heb.
De mensheid is als een draaikolk die zich naar buiten toe werpt. Eerst de planeten, de kometengordel, en dan de sterren, totdat we de draaikolk van het sterrenstelsel zelf zijn geworden. En de reis zal daar niet ophouden, want er zijn miljarden sterrenstelsels. Verder en verder zal het gaan tot in de oneindigheid. En al die tijd zal de horizon uit het zicht verdwijnen, waardoor het verlangen altijd zal blijven, maar dat maakt niet uit, want wij genieten van elk moment en blijven altijd dromen.
En dat is de oneindige reis waar ik het over heb.
Friday, June 19, 2015
Omdat het kan
Aarde overbevolkt
Aarde vervuild
Aarde verpest
Aarde genoeg
Aarde schoon
Aarde mooi
Ruimte genoeg
Ruimte omringd de Aarde in een deken van "kom maar"
Ruimte is blij
Ruimte zegt: "Kom maar"
"Kom maar"
" Omhoog "
We gaan omhoog.
Weet je waarom?
Omdat het kan.
Sunday, June 14, 2015
The urge to explore
In de science fiction ligt een diep verlangen, en in veel boeken komt dit symbolisch tot uitdrukking. Je kunt dit verlangen op veel manieren verwoorden. "The outward urge" "The urge to explore" Interesse, verwondering, het deel dat het geheel wilt weten, het kinderlijk verlangen om nieuwe dingen te ontdekken, de uitbreiding van het bewustzijn zelf. Ik heb hieronder een paar titels behandeld waarbij dit verlangen op verschillende manieren tot uitdrukking komt.
The City and The Stars - Arthur C. Clarke
Een jongen doorbreekt de culturele cocon van zijn samenleving - die de gehele mensheid laat stagneren, vind een wereld daarbuiten, ontdekt vervolgens een verlaten ruimteschip en vliegt weg in een symbolische gedagzegging.
Blue Remembered Earth - Alastair Reynolds
Het hoofd van het rijkste imperium in het zonnestelsel ergert zich dood aan de slappe expansie van de mensheid in het heelal. Ze stapt in haar ruimteschip, saboteert de motoren en zet ze op overdrive. Haar schip is als een ster die het zonnestelsel verlaat in een symbolische, Kijk mij! Ik ga gewoon!
Abandon in Place - Jerry Oltion
Op de verlaten lanceerplatformen materialiseert een Apollo Saturnus raket. De raket vertrekt naar de maan. Wanneer dit elke maand gebeurt wordt de wereld wakkergeschud. Men ontdekt dat de verborgen verlangens van de gehele mensheid worden gekanaliseerd door één persoon met psychische krachten. Dit is "The outward urge" in een wat minder serieuze maar al te grappige stijl. Leuke aanrader.
Icehenge - Kim Stanley Robinson
Een groep delfmijners in de kometengordel zijn het zat, ze vertrekken naar een andere ster en laten daarbij een gigantische monoliet achter op de zuidpool van Pluto. Op de monoliet staat een geheimzinnige inscriptie in Sanskrit: To push further out.
Friday, June 12, 2015
Een connectie is geen band.
De zon wordt verspild. Iedereen zit binnen, wij socializen via de pc. Waar zijn de gezichten? Emoticons zijn niet genoeg. Een connectie is geen band. Hoe minder je buiten komt, hoe minder je zin hebt om naar buiten te komen. Als je lang genoeg iets doet wordt het een normaal patroon.
Spelen doen we via een game. Maar echt spelen doe je buiten. Deze ontwikkelingen sinds de opkomst van de computer is deel van een proces die ervoor gaat zorgen dat wij het contact met ons lichaam volledig kwijt zullen raken. De meesten van ons zullen letterlijk in een inmekaar gezakte couch potato veranderen. Een zittende zombie. Blawhaha. Het is voorspeld.
De computer is het portaal tot het zenuwstelsel van de hele planeet. En hoewel je hersenen gevoed worden met impulsen word je lichaam dat niet. Wij zijn ontkoppeld van datgene wat ons echt gelukkig maakt.
Luister goed: Het lichaam is het portaal tot de geest. Maar als je hoofd in een computer zit kun je niks voelen. Je energie hoopt zich op. Stap daarom nu naar buiten en sla iets kapot. Fiets. Ren. Gooi. Ga naar buiten.
Ik bind een raket om mijn rug en schiet mezelf van deze knakeplaneet af. Toedeloe!
Spelen doen we via een game. Maar echt spelen doe je buiten. Deze ontwikkelingen sinds de opkomst van de computer is deel van een proces die ervoor gaat zorgen dat wij het contact met ons lichaam volledig kwijt zullen raken. De meesten van ons zullen letterlijk in een inmekaar gezakte couch potato veranderen. Een zittende zombie. Blawhaha. Het is voorspeld.
De computer is het portaal tot het zenuwstelsel van de hele planeet. En hoewel je hersenen gevoed worden met impulsen word je lichaam dat niet. Wij zijn ontkoppeld van datgene wat ons echt gelukkig maakt.
Luister goed: Het lichaam is het portaal tot de geest. Maar als je hoofd in een computer zit kun je niks voelen. Je energie hoopt zich op. Stap daarom nu naar buiten en sla iets kapot. Fiets. Ren. Gooi. Ga naar buiten.
Ik bind een raket om mijn rug en schiet mezelf van deze knakeplaneet af. Toedeloe!
Wednesday, June 10, 2015
The things that have been trying to happen
These are the daily thoughts of a true science fiction fan, one who believes in a positive future for humanity.
Mars colony
World Government
Moonbase
Kicking rocks of asteroids
Space cylinders
Space elevator
Terraforming effort
Floating cities
Asteroid Terraria
Interstellar Trip to Alpha Centauri
Dyson Spheres (No, just kidding)
Unlimited Resources
Unlimited Economic Growth
Unlimited Living Space
Unlimited Freedom
Unlimited Joy
Unlimited Human Potential
(more to add? I think not..)
Although....
A revitalized space program would be handy...
Mars colony
World Government
Moonbase
Kicking rocks of asteroids
Space cylinders
Space elevator
Terraforming effort
Floating cities
Asteroid Terraria
Interstellar Trip to Alpha Centauri
Dyson Spheres (No, just kidding)
Unlimited Resources
Unlimited Economic Growth
Unlimited Living Space
Unlimited Freedom
Unlimited Joy
Unlimited Human Potential
(more to add? I think not..)
Although....
A revitalized space program would be handy...
Monday, June 8, 2015
Public resentment about spaceflight
When I hold discussions with people about the importance of spaceflight, people either get bitter, hostile or cynical. And they are always coming up with the same standardized response: For example: When there are so many problems on earth, why spend billions of dollars on rockets to escape the planet? Why? It seems illogical right?
Maybe they feel victimized, abandoned. These people forget that there will always be problems on Earth. It's part of the human condition. I do understand this resentment though. I can see things from both perspectives.
But I want people to realize that the dreamers of spaceflight are in fact seeking to solve the same problems. Although indirect.. To escape the Earth, withdrawing to a larger realm that encircles those smaller things, to return home with the wealth of a thousand worlds, redeeming the Earth and expanding the circle of life. A life-insurance for the whole planet. How does that sound? We are building on a life-insurance for the whole planet. It's called 'The Space Program'. If you can see humanity as an organism, then the technological top is it's manipulating organ, and it has the tiger by it's tail. Will it reach for the fruits of Mars, or will it scratch it's butt, waiting?
But these long-term benefits are not there for those who cannot see, visionaries look ahead. And this universe reveals its possibilities ónly to visionaries, who in the end will decide the path of evolution.
Yes, spaceflight is costly - because the energy that is needed to escape the Earth is staggering. But consider that our island home is surrounded by an ocean of unlimited potential. A free canvas for expressing the soul of humanity. If we turn our eyes inward, we are doing ourselves a severe injustice. We are doing the world injustice.
This inward worldview will come to an end. When the stress on a system becomes to large, it will seek an escape, a release. As much like an oppressed people suddenly revolt, the Earth and it's life will explode into space, igniting the shockwaves of a New Genesis. It has happened before, during the Cold war. The system was trembling on the verge of destruction. It sought an escape.
We reached out, clinged to a barren rock and fell back to earth. It was the moon landing.
In the 21st century, this process will happen again. And this time, it will be the red rocks of Mars. And money won't be an issue because there is nothing that can stop this process. Evolution reaches upward and outward in a spiral effect. Like a sprouting frond, we will engulf the star clouds in a canopy of life. Spreading the seeds of a second Genesis.
There's a 500-million dollar ticket for every rocket launched, but it's well worth it. To say no to this is to say no to the future. It's an insult to the highest of human aspirations. Politics might go left or right for this, but the outward urge will just go outward.
Smile, because we will spend money on rockets anyway. Smile, because we can have all of it! Smile, because this Universe is ours!
When the world get's that feeling, we will start.
Ignition sequence starts.
Maybe they feel victimized, abandoned. These people forget that there will always be problems on Earth. It's part of the human condition. I do understand this resentment though. I can see things from both perspectives.
But I want people to realize that the dreamers of spaceflight are in fact seeking to solve the same problems. Although indirect.. To escape the Earth, withdrawing to a larger realm that encircles those smaller things, to return home with the wealth of a thousand worlds, redeeming the Earth and expanding the circle of life. A life-insurance for the whole planet. How does that sound? We are building on a life-insurance for the whole planet. It's called 'The Space Program'. If you can see humanity as an organism, then the technological top is it's manipulating organ, and it has the tiger by it's tail. Will it reach for the fruits of Mars, or will it scratch it's butt, waiting?
But these long-term benefits are not there for those who cannot see, visionaries look ahead. And this universe reveals its possibilities ónly to visionaries, who in the end will decide the path of evolution.
Yes, spaceflight is costly - because the energy that is needed to escape the Earth is staggering. But consider that our island home is surrounded by an ocean of unlimited potential. A free canvas for expressing the soul of humanity. If we turn our eyes inward, we are doing ourselves a severe injustice. We are doing the world injustice.
This inward worldview will come to an end. When the stress on a system becomes to large, it will seek an escape, a release. As much like an oppressed people suddenly revolt, the Earth and it's life will explode into space, igniting the shockwaves of a New Genesis. It has happened before, during the Cold war. The system was trembling on the verge of destruction. It sought an escape.
We reached out, clinged to a barren rock and fell back to earth. It was the moon landing.
In the 21st century, this process will happen again. And this time, it will be the red rocks of Mars. And money won't be an issue because there is nothing that can stop this process. Evolution reaches upward and outward in a spiral effect. Like a sprouting frond, we will engulf the star clouds in a canopy of life. Spreading the seeds of a second Genesis.There's a 500-million dollar ticket for every rocket launched, but it's well worth it. To say no to this is to say no to the future. It's an insult to the highest of human aspirations. Politics might go left or right for this, but the outward urge will just go outward.
Smile, because we will spend money on rockets anyway. Smile, because we can have all of it! Smile, because this Universe is ours!
When the world get's that feeling, we will start.
Ignition sequence starts.
The initialization of a spacefaring capability
"We can make all of humanity successful through science's world-engulfing industrial evolution provided we are not so foolish as to continue to exhaust in a split second of astronomical history the orderly savings of billions of years' energy conservation aboard our Spaceship Earth. These energy savings have been put into our Spaceship's life-regenerating-guaranteeing bank account for use only in self-starter functions."
What is implied by 'self-start functions' it the initialization of the infrastructure and means to develop a spacefaring capability. With access to unlimited pocket of wealth in outer space, we won't have to rely so much on Earth's limited resources. It will totally annihilate the debate whether humans are a parasite on this planet or not. Because there is a growing worldview holding in people claiming that excessive births add to the burden of overpopulation. They say that the people in Africa and Asia want the same living standard as ours, but that this is impossible because of finite resources. They say there isn't enough. All eyes have turned inward, there is hate, and greediness. This worldview cannot hold much longer!
This choking worldview must end! or it will explode into war. Listen to me: Can you imagine what is surrounding our planet? Our globe is being surrounded by an ocean of wealth. We are floating in black gold, an ocean of infinite potential. There are other globes floating around, waiting for us. We can have all of it if we want to. But it will not come to us. We must act.
There is a name for this:
it's called 'The Space Program'
and it's the greatest project in human history.
What is implied by 'self-start functions' it the initialization of the infrastructure and means to develop a spacefaring capability. With access to unlimited pocket of wealth in outer space, we won't have to rely so much on Earth's limited resources. It will totally annihilate the debate whether humans are a parasite on this planet or not. Because there is a growing worldview holding in people claiming that excessive births add to the burden of overpopulation. They say that the people in Africa and Asia want the same living standard as ours, but that this is impossible because of finite resources. They say there isn't enough. All eyes have turned inward, there is hate, and greediness. This worldview cannot hold much longer!
This choking worldview must end! or it will explode into war. Listen to me: Can you imagine what is surrounding our planet? Our globe is being surrounded by an ocean of wealth. We are floating in black gold, an ocean of infinite potential. There are other globes floating around, waiting for us. We can have all of it if we want to. But it will not come to us. We must act.
There is a name for this:
it's called 'The Space Program'
and it's the greatest project in human history.
Subscribe to:
Posts (Atom)