Wij zijn vissen

We zijn vissen. We weten niet wat er met ons gebeurt als we het land op gaan. Konden de vissen voorzien hoe het leven op het land zich zou evolueren? Nee. Toch maakte ze de eerste stap omdat ze het konden.

Zelfde verhaal met de ruimte. Mensen weten nog niet hoe de toekomst eruitziet, wat we zullen worden. 3 miljard jaar geleden zorgden getijdenritmieken ervoor dat de wezens van de oceaan het land op gingen. Nou, dat gebeurt nu dus weer. We hebben ofwel een lot dat boven de Aarde uit stijgt of we gaan allemaal ten onder. Het hoogste wat een mens kan doen is een manier vinden om de Aarde te verlaten.

Maar wees niet bang, want wij zullen uiteindelijk ons hogere potentieel verwezenlijken en de sprong in het vacuum wagen, waar we verder zullen evolueren op de oneindige reis.

Natuurlijk ontstaat er niet meteen een bruisende nieuwe wereld in de ruimte. Zo'n blijvende menselijke aanwezigheid in de ruimte gaat gestaag en geleidelijk, we zullen kruipen, en af en toe terugglibberen, zoals de eerste vissen, omdat we onzeker zijn waar we thuishoren. Maar dat hoort bij de zoektocht - onze plaats in het geheel vinden.

Gelukkig is er de verbeelding, die ons over onze grenzen heen brengt, zodat wij onszelf uit die plek kunnen halen waar we denken te thuishoren, zodat we telkens weer meer kunnen worden dan we zijn en ons uit onze zelfopgeworpen barrierers werpen. Als zalmen die vechten tegen entropie.

"Waarom zouden we naar Mars gaan? zegt menig mens op deze aardbol. "Er is daar toch niks te zoeken..."

Wij vissen kunnen dat soort dingen niet zeggen. Het is gevaarlijk om dat te doen. Het verlangen om te verkennen is niet alleen het startsignaal voor persoonlijke groei, maar ook het mechanisme van de evolutie zelf, die zich omhoog werkt in een spiraal van leven. Het doel van het leven, het bewustzijn, is precies dat. Bewustzijn. En het zal proberen om alles te omvatten binnen haar spectrum.

Wij mensen staan aan de top van een gigantische evolutionaire berg. Wij hebben de tijger bij de staart. Hijsen we ons de ruimte in? Of nemen we genoeg met de Aarde. De keuze is aan jouw, want jij bent een passagier op deze Aarde. En jij kunt elk moment van je leven beslissen over de toekomst van dit schip - Ruimteschip Aarde.

Dus de vraag is: waar zullen naartoe gaan? De mogelijkheden zijn eindeloos, er zijn geen regels, er is alleen maar, de keuze.

Deze wereld staat als versteend tussen twee enorme keuzes. Als we treuzelen dan zullen de krachten van het Universum ons de ruimte in drijven -als opgejaagd vee. Maar daar heb ik geen zin in. Want mensen willen comfort, dus laten we nu beginnen, zodat we onszelf bekend kunnen maken in het onbekende terrein.

Het vacuum houdt zijn adem in. De sterren fluisteren, "Kom maar mensen! Het is nog niet te laat om een nieuwere wereld te vinden!" In de ogen van de Aarde zie ik de fonkeling van een onbegrensd optimisme. Volgens mij gaan we er zin in krijgen.