Een vieze afwachtende passieve hond was ik.

Ik kan nu heel snel beslissingen nemen. Vroeger niet, toen leed ik aan paralyzing indecision. Een vieze afwachtende passieve hond was ik. Die hond heb ik afgeknald.

Ik shorcircuit mijn eigen onzin. En met onzin bedoel ik angsten en beperkende gedachten. Ik doe ook niet meer aan grenzen. Dat is voor beperkte mensen.

Ik reik nu naar het allerhoogste, want met minder neem ik geen genoegen.

Ik ben liever overmoedig dan nederig.

Ik droom liever over alles wat ik wil hebben, dan dat ik doe alsof ik die dingen niet nodig heb.
Want ik ben te lang nederig geweest.
Nederigheid is een leugen van de Christenhondentraditie.
Ik doe niet mee aan die spirituele anti-materialistische bullshit.

Ik kan je dat zeggen want we:

hebben nu massa-consumptie,
en nu ook massa-recycling.

1-1=0

Balans blijft gelijk.

Ik heb zoveel Hubris dat ik zelf denk dat ik een wereldregering ga oprichten.

En ik ga het doen.

Dit is wat ik ga doen:

Ik wordt de baas van Google.

Ik schijt alle onzin de wereld uit en lanceer een ruimteschip naar Alpha Centauri.

Ik rijd een tachtig duizend kilometer lange collone vrachtwagens naar Afrika binnen om die kankerellende te verhelpen. Het getreur eindigen.

Ik verwijder alle grenzen van alle landen van de wereld.
Ik knal Poetin van zijn paard met een blunderbuss uit 1500.

Ik verbind ALLES met het internet.
Super Manipulative mensen worden we.

We zijn Goden op Aarde.
Paradise reclaimed.
Ha!

God trek ik van zijn troon.
Ik knal hem af met mijn Luger.

Ik bouw een Gibraltarbrug.

Daarna een ruimtelift. 36,000 km hoog. verankerd aan de korst van deze planeet.

Ik bouw er zes.
Ik link ze allemaal aan elkaar.
De Aarde is de as van het wiel.

De mensheid schiet ik ver en weg naar alle kanten van het Universum.
Een exponentieel uitbreidende schokgolf van schaterend gelach.
De ruimte galmt met menselijk gejank.
Van geluk.

Op Aarde trek ik al het vlees uit de monden van de mensen.
Ik vervang al het oceanische vrachtverkeer met geautomatiseerde zeilschepen.
Kunnen de walvissen elkaar weer verstaan.

En we zijn nog niet klaar!
Nee!

Mijn wereldregering gaat dit doen:

Wij installeren een
Universeel
Hoog
Standaard
Basisinkomen
voor alle bemanningsleden van Ruimteschip Aarde. Ik smeer de boter in elke porie van deze planeet. Ik doe het.

Vanuit deze georganiseerde organisatie organiseer ik een gigantische collectieve industriël-wetenschappelijk-spirituele onderneming die de mensheid naar nieuwe niveau's gaat brengen.

Je wordt zo blij. Je breekt je eigen kaak eraf.
Je ogen ploppen uit je kas.
Je verdwijnt van geluk.

Ik herstel de planeet.
Ik breid onze aanwezigheid door in de ruimte.

Ik duw een komeet naar Mars en rag hem in het oppervlak.
Planeet ophitten.
Tweede Aarde creeëren.
Meer mensen.
Meer Fun.

Ik hol alle kometen uit en maak er terrariums van. Volproppen met mensen en leven.

Ik bouw een nieuwe onderwaterwereld in zee.

Ik reincarneer Kennedy en schiet hem meteen weer dood.
Vind ik grappig.
Mijn vriend.
Enigste ooit.

Ik doe het.

Dit Universum is oneindig. Er is een oneindigheid aan zooi voor ons.
Wij mogen verdrinken in onze eigen rijkdom.

Er is geen tijd voor stomzinnigheid, kleinzerigheid, nederigheid. Kutconstructies zijn het. Die ons verhinderen en minder maken dan we kunnen zijn. Kooien zijn het.

Ik breek ze allemaal in duizendmiljard stukjes.

De mensen die je zeggen dat je iets niet mag hebben die liegen tegen zichzelf.

Elke dag breek ik mijn eigen bullshit af. Zodat ik weer helder kan denken.
Vroeger leed ik aan cirkelgedachten en kwam er geen ene reet terecht. Ik deed niets. Heeft het met zelfvertrouwen te maken? Oh ja, zeker weten.

Ik was bang voor de wereld.
Nu is de wereld bang voor mij.

Want ik heb mijn eigen kracht gerealiseerd.
Daar zat de angst ook.
Ik was namelijk bang om anderen te kwetsen met mijn krachten.
Nu niet meer.

Ik kwam erachter dat ik God was.
Goden twijfelen niet.

Goden zeggen ja, of nee.

Goden zwammeren niet ertussen in.

Je tekent iets, of niets.

En je gaat niet gummen.

De mensen die gummen die stagneren.

En daar is het te laat voor.

Het ankeren van een visie kost tijd, flexibiliteit, en een diep inzicht in je oneindige potentieel.

Dit Universum openbaart zijn mogelijkheden alleen aan mensen die ervoor open staan.

Ik bestuur nu ons Ruimteschip Aarde.






(Jesus christus, wat heb ik geschreven....... :P   : P  : )

Ik schrijf dit om je uit je eigen moeras te trekken. Het moeras van de slommering en stagnatie.