Dat waren de laatste woorden die Buckminster Fuller had voor zijn idee om voor iedereen op Aarde een goedkoop huis te geven.
Maar niemand wilde zijn huis financieren, want dat huis was zo goedkoop, gemaakt van aluminium en glasfiber, dat geen enkele projectontwikkelaar daar nog wat aan kon verdienen.
Dit principe van simpele maar grandioze ideeën die de wereld konden veranderen wordt gewoon tegengehouden. Hoe kan ik daar niet boos over zijn?
Alle beste ideeën verdwijnen in het stof in de boekenkast.
Alle visionairen uitgelachen.
Het utopia verdwijnt achter de horizon.
En de mensheid stikt in zijn eigen ellende.
De ellende die ervoor zorgt dat mensen gaan dromen over Utopia.
Utopia dat nooit gerealiseerd kan worden.
Maar ik ben er inmiddels wel achter gekomen,
dat Utopia niet een plek is in de toekomst,
maar een richting.
De richting die de weg van de evolutie gaat bepalen,
want het is nou eenmaal zo,
dat dystopia's niet houdbaar zijn.
En in die zin leven we mischien al in een utopia.
Anders zou het leven op Aarde allang beëindigd zijn.
Toch?
De conclusie is dat er iets heel moois glimt aan de horizon.
Het verlangen van onze intenties.
Deze horizon blijft oneindig verschuiven.
Het is de oneindige reis van het leven zelf.
Einde. (verlangen vervult)
(nieuw verlangen ontstaat)
Nooit. (achtervolging van verlangen)
Bereikt.
Einde. (verlangen vervult)
(nieuw verlangen ontstaat)
(achtervolging van verlangen)
Nooit.
Bereikt. (verlangen vervult)
(nieuw verlangen ontstaat)
(achtervolging van verlangen) (achtervolging van verlangen) (achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)(achtervolging van verlangen)
Noooooit!
No comments:
Post a Comment