Als je de essentie van ruimtevaart begrijpt, dan weet je dat ruimtevaart vooral een spirituele reis is. De beelden die we in ons hoofd hebben van vurige raketten die zich losrukken van de Aarde zijn van secundair belang. De zoektocht die we voor ogen hebben komt niet voort uit macht, nee, de essentie van ruimtevaart is onschuld. De drang om de ruimte in te gaan is niet een afkeer tegen de Aarde, maar maakt deel uit van het proces van de zoektocht naar communie met de Aarde op een hoger niveau van bewustzijn.
De raket die zich losrukt van de Aarde was slechts een middel om een doel te bereiken. De aversie van het Westen tegen de natuur heeft ertoe geleidt dat wij de Aarde in perspectief zagen. Want hoe konden we ontsnappen van de Aarde als we ons er niet van konden distantiëren? Het inzicht dat we leerden op de maan bracht het besef van onze fragiele wereld voort. Het postmoderne imperatief was dus het contact opzoeken met Moeder Aarde en betekenis geven aan ons bestaan. Wat ons nu te wachten staat is niet alleen het herstel van de Aarde, maar voorbij dat, ook het oneindige avontuur van de verkenning van de ruimte. Het doel van de Aarde is om zichzelf voort te planten, de mensheid zijn de sporen van ruimteschip aarde. Het hoogste gedachtengoed is daarom de ruimtevaart.
No comments:
Post a Comment