Push

Na de laatste maanlanding is de ruimtevaart gestagneerd. We wisten niet wat we moesten doen. We durfden het diepe niet in te duiken. Er was een enorme frustratie bij de ruimtefans. Zij wilden de menselijke uitbreiding in de ruimte in stand houden. Maar NASA was inmiddels veranderd in een walvis, en slokte al het geld op wat ze binnenkreeg zonder ook maar ergens heen te gaan...

De ruimtefans waren woedend. Zij deden jaar in jaar uit verzoeken bij het Amerikaanse congres om nieuwe doelen te stellen voor bemande ruimtevaartactiviteiten. Hun roeping werd keer op keer genegeerd. En NASA werdt dikker en dikker en zakte ondertussen weg in een bureaucratisch moeras. Sommige mensen beweren dat het enigste wat ons op de maan dreef slechts een gevolg was van een technologische wedstrijd met de Russen. Voor de machtsliefhebbers onder ons kan dit best waar zijn geweest, voor de visonairen was het een ander verhaal. Alles waar zij ooit van droomden zou nu immers waarheid worden.

Dat beeld werdt al gauw mistig. Zij zagen de mensheid ten tijde van Apollo als onoverwinnerlijk. We konden overal naartoe gaan waar we wilden. Niets kon ons nog tegenhouden. Maar veertig jaar later zitten we nog steeds opgepropt in een ruimtestation in een baan om de aarde. Weet je wat we daar deden? Foto's maken van de Aarde met een HD camera.. Tof man! Maar de sterren en planeten liggen aan de andere kant. En zij ergeren zich kapot. Zij zien ons pielen in dat bakje om de Aarde, en zij denken; ja godverdomme. Wanneer komen jullie nou eens naar ons? De planeten en sterren moeten huilen..

Bijna twee generaties gingen voorbij met mensen die zich niet meer konden herinneren dat ruimtevaart eens een droom was. Zij zien Armstongs eerste voetstap slechts als een bladzijde in hun geschiedenisboek.

De mensen die zich willen losbreken van de Aarde zijn nog steeds onder ons. Er springen nu overal privé initiatieven op met mensen die de droom nog in zich hebben. Maar hoe fijn dit ook mag zijn, ik geloof niet dat er op deze manier grote stappen gemaakt gaan worden. Echte sprongen kunnen alleen maar voortkomen uit een brede en permanente steun van het volk zelf. En die ontbreekt helaas. Het handjevol mensen dat zich inzet voor ruimtevaart kunnen dit niet alleen op gang brengen. Wij hebben jullie hulp nodig. We moeten een sociale megamachine opzetten die de wereld gaat wakkerschudden.
Wij hebben het eerste duwtje gedaan, we wachten nu op de extra handen die het zooitje die definitieve push gaan geven. En je hoeft echt geen techneut te zijn om dit te willen. Ik ben vorige week op een Mars-meeting geweest en er was een bankier aanwezig in de zaal. Hij zei: ik heb mischien niks met Mars te maken, maar ik wil wel investeren in de toekomst.

En dat is de essentie van ruimtevaart. Voorbij de technische details ligt de oneindige reis. Het gaat helemaal niet om die eerste stap op Mars, want wij kijken veel verder dan dat. De toekomst ligt in de ruimte, en het is de enigste mogelijke toekomst voor de mensheid.

We gaan een crowfunding campagne opzetten. Een avaaz-actie met handtekeningen. De Europese ruimtevaartorganisatie en NASA irriteren met brieven. Het geld is er, de technologie is er, nu alleen nog de mensen.. Laat je stem weergalmen door het vacuüm. En als het zaakje eenmaal rolt, dan komt alles vanzelf.