De zoektocht van het Westen

Kerstavond 1968. In een baan om de aarde zaten drie astronauten fotos te nemen van de Aarde.

Wij hadden ons verlost van deze planeet, en paradeerden trots door de achtertuin van God, hoogmoedig als wij waren. Want wij waren eropuit om onze eigen autonomie te bewerkstelligen, en ons los te rukken van alles wat ons ooit had tegengehouden. De opkomst van het Westen wordt gekenmerkt door een fascinatie met snelheid en kracht. En als de raket daarvan het symbool is, dan heeft het Westen bewezen dat hij met die krachten om kan gaan. Wij zijn aan het einde van een tijdperk gekomen, en het begin van een nieuwe. Het aangezicht van de Aarde vanaf de maan bracht een nieuw bewustzijn met zich mee, de realisatie dat onze zoektocht slechts een zoektocht naar zelfbevestiging was. Het was de laatste grote fallische daad van de Faustiaanse cultuur.

Maar zoals altijd, was er iets paradoxaals. Want de stap in de ruimte was eigenlijk niets meer dan het creeëren van een geestelijke opening voor de mensheid om de druk van de ketel te halen. Want de wereld was een beetje heet geworden. En zo stuurden we dus een raket naar de maan. Op kerstavond 1968 werd de woede en angst van de hele wereld geventileerd - de ruimte in. Vanuit de capsule van Apollo klonk de stem van een van de astronauten: God bless you on the Good, Good Earth!

De mensheid keek terug op zichzelf door de ogen van de astronauten. Voor de mensen die die avond TV keken was het een transcenderende ervaring. Want voor heel even waren alle wereldproblemen vergeten. We waren één. Er was communie op Aarde.

En ook door de massatrauma's van die eeuw was er in het collectief bewustzijn een besef doen ontstaan dat er iets hersteld moet worden. De periode na Apollo was dus een soort van terugval naar de Aarde. We wisten immers eindelijk waar we thuishoorden en de ruimte kon wel op zich laten wachten. We zouden de Aarde nu gaan herstellen.

Maar uiteindelijk zullen we de stap moeten maken, en ons losbreken uit de stagnatie die dit heeft tegengehouden. Voorbij de Aarde liggen honderduizendmiljard sterren op ons te wachten. En ik wil ze allemaal hebben!