Plastic in de verbrandingsoven verandert in gesmolten plastic dat vervolgens ergens wordt gedumpt.
We leven op een ronde aardbol en alles komt uiteindelijk tot ons terug in de vorm van kanker en autisme.
De effecten die wij zien is een resultaat van onze verhouding met de planeet.
Niks ontsnapt onszelf. Zelfs onze laksheid niet.
Het enigste wat hieraan gedaan kan worden is 100 % verantwoordelijkheid nemen voor onze daden.
Wordt je daar moe van en sluit je liever je ogen? Dan ontken je de waarheid en leef je op een leugen.
Een leugen die steeds groter wordt en de kanker alleen maar verergert. En dan kun je wel weer gaan zeiken dat ik niet zo moet zeiken. Maar het punt is, het maakt helemaal niet uit hoe jij erover denkt.
Want het is allemaal jouw schuld.
Ik wil je niet straffen ofzo.
Maar het enigste die er wat aan kan doen dat ben jij.
Er zijn maar twee keuzes die je kunt maken:
Utopia of totale vernietiging.
Ik neem de moeite om de eerste te maken.
De lakse mensen onder ons trekken de rest van de wereld de hel in.
En dáárom haat ik als ik mensen zie die géén plastic recyclen.
Onwetende honden zijn het.
De waarheid onder ogen zien is de eerste stap naar een betere wereld.
Het ontkennen is Utopia uitstellen.
Jouw schuld.
;)
No comments:
Post a Comment