Ik ben een steen.

Weet je waarom?

Omdat ik heel boos ben maar de woedde niet kwijt kan.
Net zoals stenen.

Alle stenen van de wereld zijn heeeeel boos op de mensheid.
Teleurgesteld zelfs.

Kijk deze twee plaatjes hieronder maar dan zie je wat ik bedoel:

Zo ziet de mensheid eruit:

de ene helft is uitgemergeld en heeft geen energie meer en wordt opgegeten door dieren.

Kijk die kraai in de achtergrond maar.

En de andere helft van de mensheid  heeft dit soort onzin als centraal punt in het leven gesteld:

Daarom heeft de ruimtevaart mij altijd al aangetrokken.

Weet je waarom?

Toen de astronauten op de maan stonden was er geen mongool of doodgehongerde baby in een krater. Nee, er waren alleen maar stenen, sterren en een miljard kilometer verderop de aarde. Die aarde, die toen met radio communiceerde met de jongens op de maan in ruimtepakken, die stenen in hun handen hadden en zich kapotlachten toen ze struikelden.

Deze video is dan ook een mooie metafoor voor de mensheid.
Want net zoals de onhandigheid van deze astronauten, zo ook is de mensheid onhandig op zijn eigen thuisplaneet en kan die alleen maar struikelen.