Ik was 12 toen ik Star Maker las. En ik brak mijn hoofd over de enorme omvang van dit verhaal.
Het was de grootste entree in het science fiction genre. Als je een cirkel kon tekenen om alle SF-boeken heen, dan was het deze titel. De schaal van het boek is echt gigantisch. Het boek gaat over hele diepe kwesties zoals het doel van het leven in het heelal, intelligent leven, de rol van lijden, morele conflicten, bewustzijn, god, evolutie, transcendentie, oorlog en ons - de mensheid. En nog veel véél meer.Het boek doet een greep op onze vooringenomen standpunten over intelligente en bewustzijn, en pleit uiteindelijk voor een groter bewustzijnsperspectief die ons kan bevrijden uit de gevangenis van onze culturen. Hij wil ons letterlijk een kosmische visie geven.
Het gaat over een Engelsman die op een late avond zijn huis uit stapt om te ontsnappen aan zijn gezin. Hij loopt een nabije heuvel op en staart daar naar de sterren. Een minuut later wordt zijn geest ontkoppeld van zijn lichaam en maakt hij de grootste reis in de geschiedenis van de gehele science fiction. - Hij maakte de complete evolutie mee van al het leven in het heelal. Miljarden jaren verstrijken en hij is daarbij getuige van de levensontwikkeling van ontelbare planeten, hij ontmoet de meest vreemde levensvormen en converseert met sterren en gaswolken, hij beleeft vreselijke conflicten en maakt wonderlijke gebeurtenissen mee die niet te verwoorden zijn.
De Engelsman bezoekt andere sterrenstelsels, zelfs parallelle universums, en wordt uiteindelijk een deel van de Kosmische geest. Hij ontmoet de 'Star Maker' en neemt een kijkje buiten het Universum. Er ontstaat een conflict tussen hem en 'God'. Op het laatst keert hij terug naar de Aarde en herbezint zijn eigen bestaan.
Dit hoe het boek eindigt: (spoiler alert!)
"Two lights for guidance. The first, our little glowing atom of community, with all that it signifies. The second, the cold light of the stars, symbol of the hypercosmical reality, with its crystal ecstasy. Strange that in this light, in which even the dearest love is frostily asserted, and even the possible defeat of our half-waking world is contemplated without remission of praise, the human crisis does not lose but gains significance. Strange, that it seems more, not less, urgent to play some part in this struggle, this brief effort of animacules striving to win for their race some increase of lucidity before the ultimate darkness."
No comments:
Post a Comment