Ik had the elder scrolls: Morrowind op de xbox. En dat was geloof ik in 2003.
Mijn eerste dagen in Morrowind waren getekend door een gevoel van verwondering en mysterie.
Twee woorden waarmee ik dat hele spel zou mee kunnen identificeren.
Ik wil graag in deze analyse Oblivion en Morrowind vergelijken.
En Morrowind had een betere atmosfeer, had een betere wereld, in de zin dat het mij echt deed voelen alsof ik een avonturier was, een onbekende persoon in een vreemde wereld. Bij Oblivion was de wereld herkenbaar, omdat de wereld was opgebouwd uit westerse middle-age elements en folklore. En hoewel de gameplay daar natuurlijk beter was door de voortbouwende software en hardware deed de omgeving mij nooit de mond openvallen. Bij Morrowind was ik ook echt geinterreseerd in de architectuur en de cultuur van de plaatsen daar. Het was zo otherwordly. Oblivion's omgeving zou ik definieren als saai.
In Morrowind moest je jezelf wel vinden, moest je wel voorzichtig zijn, je moest wel aansluiten bij een groep om sterker te worden. Want als je dingen alleen deed. Dan ging je dood. Het was een keiharde wereld. Ik weet nog dat ik de grote hoofdstad Vivec binnenliep en ik de richting naar de winkels wilde vragen aan een soldaat. Maar nog voor ik kon praten zei hij met een donkere stem: "Donder op buitenlander!" En toen leerde ik mijn plek algauw kennen.
Maar een vrije geest zoals een Redguard trekt zich daar weinig van aan. Dat was het ras, wat ik speelde. Ik koos een Redguard omdat er in de beschrijving stond dat ze liever solitaire wezens zijn dan groepsmensen. En mijn Redguard vond uiteindelijk die winkels alsnog.
Ik wandelde door Morrowind, het deel van de wereld, waar de Dark Elves wonen. En ik zoog deze hele wereld op als een spons, en ik deed mijn uiterste en uiterste best om de cultuur en alles te begrijpen, want die stond zo ver van mijn bed af. Ik liep door stofwinden, waar ik bijna niet meer vooruit kon lopen, ik liep langs idylische en pastorale heuvellandschappen vol reuzepaddestoelen, waar soms mensen in woonden zo groot! En ik werdt de hele tijd geirriteerd door vliegens vogels van 2 meter groot, die met hun pterodactylus snavel in mijn rug aan het prikken waren. En dan stond ik daar dan, bijna hulpeloos met mijn hamer. Wachtend tot die vervelende beesten dichterbij kwamen en ik ze met één klap hun botten braken en doodsloeg.
Ik was echt bang soms hoor in Morrowind. Het was zo donker allemaal! De lucht was zo donker soms! En het landschap lag in het hart van het land vol met as, en er groeide daar bijna niets. Het leek eigenlijk heel erg op het landschap van Mordor uit The Lord of The Rings. Ook in Morrowind is er een grote woedende vulkaan. En er heerste een heel kwaadaardig figuur die een sinister plan heeft voor het continent. En uit roddels, en dorpsgepraat en questeen kom je er langzaam achter dat jij, de speler, als vreemdeling daar een rol in gaat spelen. Maar zoals in Oblivion wel gebeurde wordt je in Morrowind nooit gedwongen om daar een deel uit van gaan maken. En hoewel je dan later in je jaren op Morrowind vaag hoort dat er een profetie is gefaald, zul je nooit geloven dat jij daar ook echt iets aan kon doen, want je begreep het helemaal niet. Want Morrowind was, zoals ik al zei:
Mysterieus.
En hoewel ik weet dat het maar een spel is, is wereld die de makers gecreeeërd hebben meer dan Goud waard. Meer nog dan Oblivion kon Morrowind je het gevoel geven dat je een echt leven aan het leiden was in een andere wereld. En om die reden verkies ik altijd Morrowind boven Oblivion, als beste RPG van mijn gaming ervaring. Ja, jongens, Skyrim, en Oblivion, zijn alletwee een beetje saai als je het mij vraagt. Ze doen me allebei denken aan de kaas van ALDI.
Iedereen lust de kaas, maar diepgang zit er niet in..
Remember Morrowind.
Gegroet,
Bram Julian Tobias Groeneveld
Pijpslaaf van Caius Cosades. (------- En enigste vriend van ook.
Want op Morrowind, kon je je vrienden ver zoeken, want ze waren er niet.
Voor degenen die niet weten wie Caisus Cosadus is,
dat was een 'Westerse' imperial adminstrator, die als geheime agent in Morrowind was geplaatst door de Imperials om jouw te helpen. Maar zoals elke zwakkeling overkomt in Morrowind, en ook op de planeet aarde gebeurt is dat men ALTIJD weer naar de fles grijpt. En ook deze knakker was helemaal verslaafd geraakt, aan het goedje wat ze op Morrowind lekker vinden. En dat was Skooma.
Als je Skooma had kreeg je de doodstraf, maar ik vond dit spul zelfs bij de hoge soldaten van hun eigen leger. Een van de redenen waarop ik erachter kwam dat de Dark Elves, hoewel ze altijd heel sagerijnig zijn, eigenlijk toch hetzelfde zijn als ons.
No comments:
Post a Comment