Saturday, October 31, 2015

De bedorvenheid van de moderne mens.

De krankzinnige steden.
Het synthetische winkelcentrum.
Grijze bedrijventerreinen.
De grimmige lucht van een donkere dag.
Metaforen voor de bedorvenheid van de moderne mens.

Nu het Westen als geheel zichzelf is kwijtgeraakt, raakt elk individu overgelaten aan zichzelf.
Een gedepersonaliseerde, gefragmenteerde samenleving creeërt zich
individuen, die slechts zoeken naar zelfbevestiging en anderen alleen maar zien als een middel om tot eigen zelfacceptatie te komen. Zonder grotere context waarmee men zich kan identificeren is men overgelaten aan zichzelf. Men dobbert weg in een grote donkere oceaan en barricadeert zichzelf in een klein hoekje van de ziel.

De connectie tot grotere contexten is verbroken.
We zijn ontkoppeld
Overgelaten aan onszelf

Onze dromen zijn platgeslagen door een oppervlakkig cultureel monster.
Onze gemeenschappelijke doelen zijn verandert in individuele cirkeltjes van zelfonderhoud.
Onze identiteit is beperkt tot ons eigen individu.
Onze aspiraties vergiftigd door humor.

"Zoek het maar uit!"

Iedereen voelt de lusteloosheid.
Er is een onvermogen
gebrek aan wilskracht

we willen zó graag aan iets groters deelnemen.

Daarom kijken we zó graag series.
Om eventjes dat gevoel weg te nemen.
Want als we allemaal series kijken, voelen we ons
verbonden.
Met anders mensen die series kijken.

Maar als de aflevering gezien is 
dan komt dat gevoel terug. 
Dat we ontkoppeld zijn.
Verdorven. Zielloos.

Er ontbreekt iets van wezenlijk belang. 

Wanneer er geen visie is, 
is er geen richting. 
En als er geen richting is, 
dan kun je nergens heen. 
Want je weet niet waar je naartoe moet gaan.
En bent dus overgelaten aan jezelf. 
Zoek het maar uit.

Zo ziet het eruit:

Geboren,
school,
studie,
werk,   

al die tijd verdorven.

Men belandt in de cirkel van oneindige zelfonderhoud. Men wordt een radertje in het immense radwerk van de grote zelfonderhoudmachine. En als we dan eindelijk aan het werk gaan horen we vanuit de dieptes van onze ziel een klein stemmetje huilend schreeuwen: Je bent mij vergeten. 

En we zeggen tegen dat stemmetje: 

Jouw droom is stom.
Het wordt nooit wat.
Want je hebt geen tijd.
Geen geld.

En onophoudelijke entertainment wordt de drugs waarmee onze dode geest tijdelijk mee wordt verzadigd.

En Netflix springt weer aan.
En het stemmetje kruipt weg terug in het hoekje van onze verdorven ziel.

En de dag daarna gebeurt weer hetzelfde.
En elke dag wordt oneindig herhaald, 
met andere combinaties,
andere series,

En jouw visie en dromen worden opgeslokt door het Aardse bestaan.
Verdwenen in een trechter van dagelijkse zaken.
En er gebeurt niks.

Dit willen we niet.

Wat we willen is:

een kleurrijking van de geest
en een deelname aan een groter geheel. 

We verlangen naar:

Een herverbinding met de natuur. 
Ons lichaam.
Onze emoties.
Onszelf.

We willen:

Een vergroting van onze persoonlijke ruimte,
een grotere overkoepelende identiteit waaraan we deel kunnen nemen. 
Een gemeenschappelijk doel waarin iedereen zich verbonden kan voelen 
Een inspirerend en bekrachtigend doel,
van menselijke genialiteit.

De herbetovering van de wereld.

Het verborgen doel is:

De opheveling van de mensheid naar een groter bewustzijnsniveau.

Levende systemen reiken uit naar hun omgeving, en mengen zich weer in grotere systemen omhoog en naar buiten in oneindige evolutionaire expansie. 

Zelfonderhoud is een vorm van stagnatie, waarbij het grotere imperatief wordt vergeten. 

Het is niet genoeg voor een mens
Om alleen maar voor zichzelf te werken.

Ik zeg het nog één keer: 

Men wilt samenwerken:

In een inspirerend gemeenschappelijk,
transcendent doel van menselijke genialiteit.

"Je mag.."

"Nee."

"Moét nu:"

"Beginnen."


Einde transmissie.


Allergrootste project van de geschiedenis

Er is werkelijk niets dat zoveel geld en energie kost om in te investeren en zo óngelooflijk ingewikkeld is om te initialiseren dan de toekomstige uitbreiding in de ruimte. Maar geen enkel andere onderneming zal van zoveel waarde zijn om te volbrengen. Het openen van het Universum aan de mensheid is het allergrootste project van de menselijke geschiedenis. De poort naar de hemel staat wagenwijd open. Wij hoeven alleen maar een ladder te bouwen om naar binnen te stappen.

De mensen die dromen over ruimtevaart verlangen naar een planetair bewustzijn.
Het gaat om het creeëren van een gemeenschappelijke eenheid op Aarde en de grootschalige opheveling van de mensheid naar een groter perspectief die ons kan bevrijden uit onze cultureel-gecentreerde identiteit. Het kosmisch perspectief. Dit zijn de diepere motieven voor de ruimtevaart. Het gaat niet om die klote planeet daar in de ruimte, maar om ons. Een besef doen ontstaan dat we meer kunnen zijn dan we denken.

Wat we in de jaren zestig hebben bewezen is dat we werkelijk ALLES kunnen bereiken wat we willen bereiken. En dat als wij ons ergens toe zetten we als goden zijn.

In het begin van de jaren zestig vlogen de testrakketen op de lanceerplatformen als bakstenen uit de lucht. Het waren exploderende rampen. Een paar jaar later stonden wij met een BIG smile op de maan. In een kosmisch oogwenk stond de mensheid op de maan.

Het is een gevoel van almachtigheid. Ik probeer die diepere motieven te omvatten en in woorden om te zetten. Zodat anderen het begrijpen.



De revitalisering van de mensheid

Er is een wereldbeeld aan het ontstaan die zegt dat elk persoon dat nu geboren is een belasting op deze planeet is. Dit is heel ernstig. Een soort eco-naziisme.

Als het wereldbeeld ontstaan van een gelimiteerd aantal grondstoffen. Dan zal elke persoon die geboren wordt niet een toevoeging zijn maar een belasting op deze planeet. Elk land en volk wordt dan de vijand van elk ander land en volk. Paranoia en angst zijn dan wijdverspreid. En dat zien we NU gebeuren. De geschiedenis heeft bewezen dat de algehele rijkdom stéég in proportie evenredig met de toename van het aantal mensen op Ruimteschip Aarde. De mensen die je vertellen dat de vluchtelingen hier beter niet kunnen komen, die liegen. Ze liegen omdat ze bang zijn dat er NIET genoeg is voor iedereen.

Tenzij we het besef kunnen ontsteken dat dit Universum ons oneindige rijkdom te bieden heeft, zal deze wereld helemaal naar de klote gaan in een competitieve darwiniaanse doodstrijd.

Toen de wereld naar de klote leek te gaan aan het einde van de jaren zestig - landde de V.S een mens op de maan. En de woede en angst en hoop en dromen van de hele wereld werdt toen de ruimte in geventileerd, waar onze toekomst geboren zou worden. De aandacht werdt even niet op de Aardse problematiek gericht, maar op de ruimte. En ik denk dat deze wereld weer zo'n moment verdient.

In de 21ste eeuw gaat de ruimtevaart de mensheid de ogen doen openen, net zoals het dat deed met Apollo in 1968.

Sunday, October 18, 2015

Saturday, October 10, 2015

36 oorzaken voor de stagnatie in de bemande ruimtevaart.

De onderdrukking van menselijke aspiraties.

Een korte verkenning van de waslijst van oorzaken voor de stagnatie in de bemande ruimtevaart:

  1. Algemene desinteresse voor ruimtevaart.
  2. Algemeen groeiend scepticisme tegen technologische vooruitgang.
  3. Algemeen pessimistische uitkijk voor de toekomst.
  4. Algemene desinteresse voor alles wat men niet direct kan waarnemen.
  5. Algemene lusteloosheid van de westerse cultuur.
  6. Opkomst van spiritualiteit en oosterse filosofie.
  7. Opkomst van nieuwe wereldgeest gebasseerd op individuele ervaring en subjectiviteit.
  8. Anti-materialisten
  9. Anti-humanisten
  10. Uit de hand lopende individualisering.
  11. Wantrouwen voor wetenschap.
  12. Verdeelde ruimtevaartlobby.
  13. Van problemen op aarde doelen maken
  14. Cirkel van oneindig zelfonderhoud
  15. Robots kunnen het werk beter doen.
  16. De planeten kunnen wel wachten. 
  17. Een onvermogen om grote ondernemingen aan te gaan.
  18. Een naar 'binnen' gerichte wereld
  19. Internet heeft onze aandacht afgewend.
  20. We zijn onszelf aan het doodvermaken.
  21. We hebben géén collectief doel.
  22. We hebben géén leider die knopen doorhakt.
  23. Irritante presidenten veranderen doelstellingen in ruimtevaart.
  24. De 'waarom doen we het ook alweer' vraag
  25. Niet geloven in het menselijk potentieel.
  26. Slechte 'investment-return' benefit in economisch stelsel.
  27. Teveel nederigheid.
  28. Angst
  29. Naiviteit
  30. Twijfel
  31. Onwetendheid
  32. Kleinzerigheid
  33. Idioterie
  34. Nog een keer teveel nederigheid.
  35. Bezwaren crëeeren om het niet te doen.
  36. Faustiaanse cultuur is dood.


Vanuit een groter perspectief is dit ook een teken dat de Westerse wereld een beetje aan het inkakken is. En wat gaan we daaraan doen?

Conclusie: 

Géén steun voor ruimtevaart. 
De vooruitstrevende visie is in de handen van een handjevol mensen, maar wij kunnen niet alles duwen.

Tweede conclusie: 

We gaan helemaal nergens heen met deze wereld.










"Niet leuk hé?"







Handleiding voor het besturen van Ruimteschip Aarde


                     Handleiding
                     voor het
                     besturen van
                     Ruimteschip Aarde.












Doel: 

Organiseer de mensheid tot een succesvol geheel.











Het plan:



Einde transmissie.








Commentaar op Hippies.

Hippies weten niet wat ze moeten doen. Dus gaan ze drugs snuiven.

Ik dacht dat we naar de planeten zouden reizen, maar in plaats daarvan is de wereld één groot ghetto geworden.

Einde transmissie.

Saturday, October 3, 2015

DIt ga ik allemaal schrijven

Dit is een lijstje van boeken die ik ga schrijven:

De titels zijn:

- De uitbreiding in de ruimte: waarom we alles kunnen hebben.

- De kinderen van Apollo: Het miserabele leven op Aarde.

- De Apostelen van Apollo: De mensen die vechten voor de toekomst.

- Enceladus (sf-boek over een maan van Saturnus)

Het overleg van de planeten


De buitenste planeten overleggen in het diepste geheim over de status van de mensheid.

"Dat wordt niks hé" roept Saturnus, en staat met zijn armen trots op zijn ringen te leunen.

"Hmmm, ik zou nog even wachten" zegt Neptunus.

"Whahaha, roept Uranus, en hij lacht, "wachten, dat zeggen de mensen ook de hele tijd, de planeten kunnen wel even wachten." Hahaha"

"Er is geen tijd meer om te wachten." zegt Jupiter serieus. We moeten iets ondernemen"

"Oke, ik heb een idee" zegt Uranus. en hij grinnikt.


"Whagha" We sturen één komeet uit de kometengordel naar de Aarde als boodschap; als dat ding dichtbij genoeg komt dan gaan die aardpieren zweten en gaan ze waarschijnlijk ook aan het ruimtevaartproject werken. Dat is onze enige kans om die pieren aan het werk te zetten.


"Goed idee" zegt Saturnus

En de leden van het consortium stemmen in.



























-----------------------------------------------------------


"HOE STAAT HET MET DAT RUIMTEVAARTPROJECT VAN JULLIE? buldert de komeet naar de Aarde"

"Ik zou maar opschieten anders rag ik deze bal door die hele knakeplaneet van jullie heen."

"Kijken of je dan nog lacht."

"Fucking gestoorde mongolen die jullie zijn."

"Op die fucking gestoorde aardbol
van jullie."



De maan roept @#$%!

De maan scheldt ons uit:

"Stelletje @#$%!"

"9 keer op mij landen, en dan 40 jaar niet meer terugkomen!"

"Weet je wat?"

"Blijf maar daar!"

"Op die ^@#$%^&* planeet van jullie."

"In die @#$%^& ellende die jullie creeëren!"









Niemand komt.

Mars wacht al 4,5 miljard jaar op een menselijke aanraking.

Maar niemand komt.

Mars huilt.

Einde.


Saturnus huilt







Saturnus ligt vastgeketend aan de Aarde. 

Toeristen nemen een paar flauwe foto's en lopen weg. 
Saai..

Hij is niet meer nodig.

Saturnus huilt.

"Waar gaan jullie naartoe?"