De essentie van ruimtevaart en science-fiction

Ik ga je wat vertellen over de essentie van de Science fiction en ruimtevaart. En wat ze gemeen hebben. Maar eerst beginnen we bij het begin.

Wij kruipen hier rond op onze collectieve kont, klagend over al het gekanker op deze aardrond. Open je ogen en kijk naar boven. Zodat je kunt zien wat voor wereld wij boven kunnen betoveren.

Het gekibbel op Aarde is binnenkort voorbij, boven ons hangt een nieuwe wereld te wachten. Wij zullen de gevaarlijke vacuumzeeen van het zonnestelsel doorkruizen en een nieuwe wereld vinden, ons lostrekken uit de beperking die de Aarde heet. Het moment van die toekomst is NU aangebroken! We gaan nieuwe mogelijkheden ontpluizen uit het grootste doek wat voor ons is weggelegd.

De ruimte is een koude plek, maar wij gaan hem warm en gezellig maken. We zullen levende grond meebrengen van de Aarde en uitspreiden over de dode werelden van ons zonnestelsel, een transformatie triggeren die dood gesteente in levende materie verandert. Wij gaan dat doen.

De menselijke aanwezigheid in het universum zal zich uitspreiden in een grote groene bol van blijdschap. Het grootste project van de menselijke geschiedenis is maar net begonnen. We hebben met onze tenen de maan aangeraakt, en daar was ze heel blij mee. Binnenkort zullen we de moed hebben verzameld om de reuzesprong te maken. De plons in het diepe. We zullen ons vastgrijpen aan een grote rode rots en vervolgens verder springen, hop, hop, hop, we gaan van ster naar ster en het Universum zal oplichten als een kerstversiering door de menselijke aanwezigheid. KaBAAM!! Wij zijn hier!

Als je dit leest en je vind het stom, dan geloof je niet in de toekomst die voor ons is weggelegd. Je gelooft niet in het potentieel van de mensheid. Je gelooft niet dat wij dit kunnen waarmaken. Mischien besef je pas wat ik bedoel als je het gebrul aanhoort van een raket, de doodschreeuw hoort van een soort die eropuit is om zich los te rukken van de Aarde in een wanhopige poging om te overleven?

Het maakt niet uit, want wij zullen uiteindelijk de weg vrijbanen en u zult volgen. Wij zullen glimlachen en u zult dat ook. Want het Universum is een speeltuin en wij gaan spelen.

De mensen die over ruimtevaart dromen verlangen naar een groot collectief transcendent project van menselijke genialiteit die de hele wereld kan verbinden op een hoger bewustzijnsniveau en een tegenwicht kan bieden voor de uit de hand lopende individualisering. Het besef doen ontsteken voor een onbegrensd optimisme in de toekomst. Ons laten zien dat het Universum niet uit nederigheid bestaat, maar uit rijkdom, dat iedereen alles kan hebben wat hij wilt hebben. Dat er genoeg is voor iedereen.

Dit 'verlangen' zit diepgeworteld in de science-fiction. Het ging nooit om de techniek, de raketten, de technologie, de snufjes, maar om de menselijke geest. Een bewijs vinden dat we meer kunnen zijn dan we denken. Want er is namelijk een grotere realiteit die ons omringt en die wij tot dusver hebben genegeerd.

Ruimtevaart is een spirituele reis in de meeste brede zin van het woord. Men belooft een revitalisering van de mensheid en een wedergeboorte van hoop diepgaander dan de grote opening van de geest aan het begin van de moderne tijd. Wij staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk, een moment zoals de vroege ochtend van de Renaissance, toen de schepen uit verre oorden terugkwamen met het nieuws van een nieuwe wereld, en mensen met een avontuurlijk geest hun eigen lot opzochten en daarbij de hele soort vooruitbrachten op nieuwe niveaus. Ruimtevaart bevat de essentie van die geest, die rusteloosheid die nu zit ingeklemd op Aarde en zo graag verlangd om tussen de sterren te kunnen spelen. Onze aspiraties zijn echt als een bom. Alles wat er ooit nog gaat gebeuren gaat gebeuren in de ruimte.

Ik weet dat veel van jullie bitterheid vertonen tegenover ruimtevaart. Maar het symbolische boven de wereld uit stijgen, het ontsnappen van de wereld in het ruimteschip (dat zo vaak voorkomt in science fction) is nodig geweest om de distantie te creeeren waardoor men de Aarde geheel van een andere perspectief kan bekijken. Of in andere woorden: in een grotere cirkel te komen die alle kleinere dingen omringd. Sociale onrust, politieke problemen, machtsconflicten, genderverschillen, al die dingen worden klein, onbelangrijk. Men ziet de mensheid niet meer als gescheiden individuen, maar als totaliteit van die individuen. Die het soms opnamen tegen aliens, zodat men het hoogste in ons, het collectief, kon uittesten tegen een gezamenlijke vijand.
Door de verhalen die ik heb gelezen zag ik niet de Aarde met haar problemen, maar de mogelijkheden die haar omringen. Ik voel geen angst meer voor de toekomst, maar een onbegrensd optimisme. Ik voel me een kind.

Science fiction is in essentie een spirituele verkenning van de geest. De grotere context verkennen van waar het om draait. Een openbaring van de menselijke potentialiteit. De hogere orde opzoeken. Ons lostrekken uit onze zelfopgeworpen barriers. Het overkomen van stagnatie.

Science fiction
ruimtevaart,

ze hebben allemaal een ding gemeen. Ze hebben het hoogste voor ons in petto.

Als laatste wilde ik nog iets zeggen over Jezus Christus. Hij heeft mij ingefluisterd, hij zei: jij moet ervoor zorgen dat de mensen niet gaan lopen sikkeneurien over alle ellende op Aarde, maar blij maken van de mogelijkheden die je voor ze opent. 😉😄